صحبت از بدیهیات قضاوت نیست. مادری اگر بی ادبی فرزند را پیش پدرش بازگو کند، این کار مادر، قضاوت نامصفانه در مورد بچه نیست... بلکه واقعیتی ست که گفته می شود تا کاستی در رفتار آن بچه با نظارت و آموزش بیشتر پدر ترمیم شود. ما تا کاستی ها را شناسایی نکرده و درباره آنها نیاندیشیده باشیم و در موردشان حرف نزده باشیم، چگونه می توانیم درباره راهکارها سخن بگوییم!؟ قضاوت یعنی اینکه ندانی حقیقت یک موضوع چیست اما بر حسب سلیقه و توهم خودت روی آن برچسب بچسبانی. اینکه مثلاً تو کسی را بر اساس لباسش مندرسش ارزیابی کنی و او را گدایی بی خاصیت بخوانی، این قضاوت است، زیرا ممکن است او سخاوتمندترین سخاوتمندان باشد در قبای گدایان.