حسرت

 

 

درد و رنج با زندگی ما آدمها آمیخته...
آدم بی غم وجود ندارد.
منتها نوع گرفتاریها با هم فرق می کند،
یکی به بیماری صعب العلاج مبتلا می آید،
دیگری در زندگی مشترک توفیق نمی یابد.
آن دیگری بنا به یکسری شرایط ناخوش از ادامه تحصیل باز می ماند.
و خلاصه هر کسی به گونه ای حسرت آرزویی ته دلش ماندگار می شود.
مصیبت ها همیشه وجود دارند،
فقط آنکس که کمتر مصیبت دارد خوشبخت تر است.
دل همیشه خوش وجود ندارد...
باید شکرگزار باشیم که مصیبت های زیادی نداریم...
چرا که وضع میتوانست خیلی مصیبت بارتر و رنج آورتر از چیزی که به آن دچاریم نیز باشد.
نعمات زیادی وجود دارند که میشود حتی با وجود برخی مشکلات بخاطر آنها همیشه شکرگذار بود.
مثل سایه پدر و مادر، سلامتی، حضور یک عشقِ نابِ همیشه همراه، رفاقت های خوب و ...

در مذمّت تمسخر و لودگی

 از خداوند می خواهم بر هر محنت ندیده ی غرق شده در رفاه و آسایش، رنج بیکران عطا کند. بدون رنج، تفاخر به خویشتن و حس برتری نسبت به دیگری و میل به تمسخر خلایق در ما وجود خواهد داشت. بدون رنج، ما، منِ ذهنی چالاک تر و چابک تری خواهیم داشت. اما رنج، نخوت شکن است و زداینده ی باد غرور از آدمی. آنگاه تو چون رنج برده ای و مکافات کِشِ روزگار بوده ای، بیاد خواهی آورد روزهایی را که در موقعیت تمسخرشوندگان بودی و دیگران تو را به باد تمسخر می گرفتند و تحقیرآمیزانه بر تو می خندیدند و عمل آنان بر تو بسیار قبیح و زشت جلوه می کرد... وانگهی چون در اثر رنج کشیدن، حسِ ناخوشِ مسخره شدن را آزموده ای و بجان لمس کرده ای که چه اندازه مشمئزکننده است، هرگز میل به نیشخند زدن به دیگری و به سخره گرفتن دگران سراغ تو نخواهد آمد. خداوند رنج مسخره شدن را بر اهل تمسخر ارزانی فرماید. 

 

جاودانگی

 

 

مشهور است که خوبی بر بدی پیروز است! اما آدمهای دانا بدست آدمهای رذل و فرومایه کشته میشوند، تاریخ پر است از نجیب زادگانی همچون میرزاده عشقی ها و فرخی ها که بدست پست فطرتان و دونان زمان به مسلخ برده شده اند... بَدان گر چه بیشتر عمر می کنند، اما این نیکانند که در حافظه روزگار ماندگار می شوند. در لحظه نبرد میان حق و باطل، حق سر بریده می شود، با این وجود، حقانیت خوبی بعدها مشخص می شود و باطل، خوار و ذلیل می شود و فضاحت و روسیاهیش بر خَواطر آشکار...