از رقیبان تو ما را چه خیالی باشد / کز تو برگشتن ما امر محالی باشد

لازم است اینکه کشد محنت هجر تو رقیب / تا بدانی که مرا بی تو چه حالی باشد

عشق من باتو نه وابسته خال وخط تست/ که خط وخال جهان خواب وخیالی باشد

همه خوبان جهان مظهر حسنند و جمال / در ضلال آنکه نه عاشق به جمالی باشد

آدمیزاده که عاشق نبود حیوانی است / که نه شایسته تحصیل کمالی باشد

حسن خال آرزوی مردم کوته نظر است / عارف اندر طلب حسن مآلی باشد

گیرم ای مرغ برون آمدی از کنج قفس / ذوق پرواز نه در هر پر و بالی باشد

ابلهی کن که در این دایره بی سر و بن / عقل بر پای خردمند عقالی باشد.

 

قطعه :

روزی به بارکش خری اسبی به طعنه گفت/ چنداز برای هرخس وخاشاک میبری

ما را بزیر ران بدر آرند خسروان / ز آنرو سزد که بر تو نمائیم مهتری

لیکن تو را چو پشته خاری بود به پشت / ناچار خوار آیی در چشم مشتری

خر پاسخیش داد ، که اندیشه بشر / زین حد بنگذرد گر از انصاف نگذری

کای خودپسند بیخبر از کار روزگار / خود را چه می فریبی از لاف برتری

ما و تو هر دو بارکش مردمیم و هست / در رنج بار بردن ما را برابری

گیرم که بار تو است گهربار و من خزف / سود من و تو چیست ز سودای دیگری

حمّال غیر را چه تفاوت کند که بار / سنگ و سفال باشد یا زرّ جعفری

 

در مذمت شراب :

می آفت جانست و زیان بخش خرد / آنرا که خرد یار بود می نَخَرَد

ای باده پرست اگر نکو در نگری / تو می نخوری بلکه تو را می بخورد

 

عقیده سیاسی :

چون کار جهان جمله ستیز است و نبرد / در مذهب ما که نیست جز مذهب مرد

با بیطرفان بیطرفی باید جست / با خیره سران خیره سری باید کرد.

 

سید صادق سرمد متخلص به سرمد ، فرزند سید محمد علی از شاعران بزرگ معاصر ایران است. وی در سال 1286 در تهران متولد شد . پس از پایان تحصیلات ابتدائی و متوسطه تحصیلات خود را در رشته ادبیات و حقوق به پایان رسانید و به کار وکالت دادگستری پرداخت . سالها از اعضا موثر هیا مدیره کانون وکلا بود و سمت مشاور حقوقی دربار سلطنتی محمد رضا شا پهلوی و آستان قدس رضوی را بر عهده داشت.

در شهریور 1320 با دریافت امتیاز روزنامه صدای ایران وارد عرصه مبارزات سیاسی شد. سرمد از یازده سالگی به سرودن شعر فارسی پرداخت و در انواع شعر به سبک کهن و نو طبع آزمایی کرد  وی در بیشتر انجمن های ادبی تهران شرکت میکرد و ریاست بعضی از آنها از قبیل انجمن ادبی ایران و پاکستان ، انجمن ادبی ایران و ترکیه را بر عهده داشت. آگاهی کافی از ادبیات و تاریخ و فرهنگ و هنر ایران داشت و مضامین اشعار او بازگو کننده این موضوع است . این شاعر توانا در فروردین 1339 خورشیدی به علت بیماری سرطان ، جهت معالجه به لندن رفت و در آنجا تحت عمل جراحی قرار گرفت  . و مدت کوتاهی پس از بازگشت به ایران در تیر ماه 1339 در تهران در گذشت.

از آثار وی می توان به درای کاروان، نغمه کمال،سرو وسرمد و دیوان اشعار وی اشاره داشت.