از بزرگمهر حکیم می پرسند: کارها به کوشش است یا به قضا؟ 
جواب میدهد: «کوشش قضا را سبب است». اگر با افرادی که مدام مأیوسانه نق می زنند، دوستی کنید منفی بافی یاد می گیرید. اگر به افراد شاد نزدیک شوید شاد بودن را یاد می گیرید. اگر با افراد بی بند و بار نشست و برخاست کنید زندگی تان عین بی بند و باری می شود و اگر با افراد پرشور و حال رفت و آمد کنید باز هم مثل همان ها می شوید. ماجراجویان به ما کمک می کنند که ماجراجو شویم و اغنیاء به غنی گشتن ترغیب می کنند. معنی تمام این حرف ها این است که ما باید اول تصمیم بگیریم که از زندگی چه میخواهیم و آنگاه بر اساس آن خواسته ها، همراهان خود را برگزینیم. ممکن است بگویید « این کار احتیاج به تلاش دارد، راحت نیست و ممکن است به قیمت اهانت به همراهان کنونی مان تمام شود.» درست است، اما این زندگی شماست!