پيري رسيد و مستي طبع جوان گذشت

ضعف تن از تحمّل رطل گران گذشت

وضع زمانه قابل ديدن دوباره نيست

رو پس نكرد هر كه از اين خاكدان گذشت

از دستبرد حسن تو بر لشكر بهار

يك نيزه خون گل ز سر ارغوان گذشت

در راه عشق، گريه متاع اثر نداشت

صد بار از كنار من اين كاروان گذشت

طبعي به هم رسان كه بسازي به عالمي

يا همّتي كه از سر عالم توان گذشت

در كيش ما تجرّد عنقا تمام نيست

در قيد نام ماند اگر از نشان گذشت

مضمون سرنوشت دو عالم جز اين نبود

كان سر كه خاكِ راه شد، از آسمان گذشت

بي ديده راه اگر نتوان رفت، پس چرا

چشم از جهان چو بستي از او مي توان گذشت؟

بدنامي حيات، دو روزي نبود بيش

گويم كليم با تو كه آن هم چسان گذشت

يك روز صرف بستن دل شد به اين و آن

روز دگر به كندن دل زين و آن گذشت

-----------------------------------------

گر تمنای تو از خاطر ناشاد رود

داغ عشق تو گلی نیست که از یاد رود

نرود حسرت آن چاه زنخدان از دل

تشنه را آب محال است که از یاد رود

نتوان از سر او برد هوای شیرین

لشکر خسرو اگر بر سر فرهاد رود

کاش چون شمع همه سر شود اعضای کلیم

تا سراسر به ره عشق تو برباد رود