همه آنچه « بود » ماست ، حاصل آن است که اندیشیده ایم. « بود » ما ، مبتنی بر اندیشه ماست. « بود » ما پدید آمده از اندیشه ماست. چنانکه چرخ ارابه ، بر جای پای گاوی که آن را می کشد ، گذر دارد ، مردی که به اقتفای اندیشه ای اهریمنی سخن گوید و رفتار کند ، درد را در کمین دارد.

« بود » ما بر پایه اندیشه ماست ؛ اگر مردی ، به اقتفای اندیشه ای پاک سخن گوید و رفتار کند ، شادمانی بسان سایه او را دنبال می کند و هرگز از او جدا نخواهد شد.