میرزا حسین خان مسرور از شعرای خوش ذوق معاصر قطعه ای زیبا را در باب کمالات بایزید بسطامی به نظم کشیده است. قطعه زیر از مناعت طبع و وارستگی این مرد بزرگ و به تبع آن اصالت فرهنگ ایرانی حکایت دارد :

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

آن شنیدم که صوفی ای نامی / گفت با بایزید بسطامی

کز چه ای شیخ بهر عرض نیاز / به زیارت نمی روی به حجاز

خانه کعبه خانقاه خداست / خاک آن ، سجده گاه اهل صفاست

گفت در مذهب مسلمانی / حاج را واجب است قربانی

من از آن کار خیر بیزارم / کاندران جانور بیازارم

زنده ای را شکم کنم پاره / تا شکم پر کند شکم باره

سود از آن بندگی بباید خواست / که در آن سود بندگان خداست.